دیشب اتلتیکویی ها هم دوست داشتند که رئال ببرد اما در نهایت به هدفشان نرسیدند و مثل رئال ناراحت شدند

دردناک
در مورد قوانین ریاضی یا فیثاغورث صحبت نمی کنم . به من نگویید که اگر الچه و مالاگا ، بارسا و اتلتیکو را ببرند ، به نبرد بر می گردیم . نه ، نه ، نه . ما رئال هستیم و این پیراهن لایق احترام است . قابل قبول نیست که یازده صبح بلیط سفر به وایادولید بروی تا بره و ژله توت فرنگی بخوری . این چیزی است که خانواده ها ، توریست ها و آنهایی که مسئولیتی ندارند ، صرف می کنند . اما وقتی امید داشته باشی کل کشور را طی می کنی تا شبی جادویی مثل مونیخ را ببینی . پس نمی توان تصور کرد که در پوسلا که رفتی ، ناچار به خوردن املت با فلفل و نان خشک بخوری . من خوشبین ترین آدم دنیا هستم و همیشه نیمه پر لیوان را نگاه می کنم . شاید برخی هم بگویند که با این شکست ، انگیزه برای بردن چمپیونزلیگ دو چندان می شود . اما نمی خواهم به هوادارانی که از بازیکنان ناراضی هستند ، ضد حال بزنم . غیبت شوربختانه کریستیانو (ستاره استراحت کرد تا مشکلی در لیسبون نداشته باشد) و نبود بیل ، واران و کارواخال هیچ چیز را توجیه نمی کند . رئال با آن چیزی که در اختیار داشت ، باید وایادولید را می برد . بازیکنان بعد از 1-0 بی خیال شده بودند ، انگار نه انگار که یک جام در راه است . گل اوسوریو تازه آنها را از فضا به زمین برگرداند . نمی دانستند این با روحیه ترین و بهترین وایادولید ممکن است / برایشان مهم نبود که لیگ را به بارسا و اتلتیکو دارند می دهند ؟ هیچ کس با این بچه ها صحبت نکرده بود ؟ این چه بود ؟

یازده راموس
چقدر خوب می شد اگر در این تیم همه انعطاف پذیری و جنگندگی راموس را داشتند . در چهارصدمین بازیش در رئال (در آستانه خوانیتوی اسطوره ایست) ، فرعون جدید بار تیم را پس از مصدومیت کریستیانو به دوش کشید . گلش یک کاشته تماشایی بود  .برای پنجمین بار در چهار بازی گل زد . تارزان با طناب مخصوصش خودی نشان داد . اگر یک روز در جنگلی گم شوم ، مطمئنم که کاپیتان راموس نجاتم می دهد . او گلش را به پسر 24 ساعته خودش تقدیم کرد . نامش مثل خودش سرجیوست . فامیلش هم راموس است .

احسنت به پوسلا
هر چند که به شدت عصبانی هستم اما به خاطر این که دوستانم در وایادولید به خاطر یک امتیاز جشن گرفتند ، برایشان آرزوی موفقیت می کنم . این شهر بی نظیر که زمانی مقر پادشاهی کارلوس اول بود ، لایق داشتن یک تیم در لالیگاست . خوان ایگناسیو شجاع است و این را به تیم تزریق کرده است .

تعویض ها
به آنجلوتی امید دارم اما وقتی به یک ایارامندی که از بازی با دورتموند به بعد هنگ کرده و یک مارسلوی ناهماهنگ فرصت می دهد ، عملا کار را به حریف وا داده است . کارلتو ، دیروز روز تو نبود …

واکنش
هواداران مثل من به گند کشیده شده اند اما حالا باید به لیسبون فکر کرد . دو هفته دیگر این کابوس تمام می شود . فقط یک هپی اند را تصور کنید . امروز با حالی بهتر بیدار می شوم …

توماس رونکرو